"...als ik niet in Prato geboren was, had ik liever helemaal niet geboren willen worden" zo schreef Curzio Malaparte halverwege de jaren vijftig in "Vervloekte toscanen".

Gelegen in de vallei van de Bisenzio en bekend vanwege de kwaliteit van zijn stoffen (er is zelfs een museum gewijd aan de geschiedenis van de bewerking ervan), is rato de toscaanse gemeente met het grootst aantal inwoners na het tegenoverliggende Florence.

Net als vele andere gemeenten in de regio, dateert zijn oorsprong van lang geleden. In de plaats Gonfienti, op de grens met Campi Bisenzio, zijn sporen gevonden van dat wat een etruskische stad lijkt te zijn (overigens is een bezoek aan het Archeologisch Museum van Artimino de moeite waard). Maar zelfs de latijnen, die het Pagus Cornius noemden, liepen over dit grondgebied. Dat bewijst de tegenwoordig grootste villa in Toscane (1.440 vierkante meter) daterend uit de pre-keizerlijke periode.

Andere belangrijke tekenen uit het verleden van Prato vinden we in het Kasteel van de Keizer en het Middeleeuwse Cassero, de stadsdom in romaans-gotische stijl gewijd aan Santo Stefano en ieder jaar het toneel van de tentoonstelling van de "Sacra Cintola" (heilige gordel).

Intussen is het nauwe contact tussen Prato en de wereld van de hedendaagse kunst zo`n beetje in de hele stad zichtbaar en bovendien in het Centrum "Luigi Pecci".

We sluiten dit introduktie-hoofdstuk van deze toeristische gids van Prato af en wijzen op een aantal heerlijkheden die we tijdens ons verblijf absoluut moeten proeven: de karakteristieke koekjes met amandelen genaamd "cantucci" of "biscotti di Prato" en de wijn Carmignano DOCG, één van de oudste rode wijnen van Italie.

Veel leesplezier en een fijne vakantie in Prato!