Wie al eens een vakantie in Toscane heeft doorgebracht zal hebben gemerkt dat alle steden, groot of klein, vaak onderverdeeld zijn in districten of wijken. Sinds de Middeleeuwen zorgde de rivaliteit tussen de bewoners van de verschillende zones voor hevige strijden, vaak aangeduid met de naam “palio”.

En ook Pisa wilde deze “traditie” die de buitenlandse toeristen zo fascineert, niet verbreken.

Door de stroom van de Arno in twee zones verdeeld, Tramontana of noord Borea, Mezzogiorno of zuid Austro, is de geboortestad van Galileo Galilei vervolgens weer onderverdeeld in vier historische wijken: Ponte, de oudste wijk en gelegen ten noord-westen en westen; Mezzo, volgens velen de meest voorname, die zich ten noord-oosten bevindt; Fuoriporta, in het oosten, die zo genoemd wordt omdat het zich buiten de oude stadsmuren bevindt; en tot slot Kinzica, misschien zo genoemd ter ere van een van oorsprong buitenlandse edelvrouw en strekt zich uit over het hele gedeelte ten zuiden van de Arno.

Nadat de florentijnen de stad in 1406 veroverden, deelden zij Pisa vervolgens op in vier districten: Santa Maria en San Francesco in de zone Tramontana, Sant’Antonio en San Martino in die van Mezzogiorno.

Daarom is het niet vreemd bij de presentatie van appartementen of vakantievilla’s in Pisa zinnen te lezen zoals: “De structuur bevindt zich in de wijk Santa Maria vlakbij de Dom en de Scheve Toren...”.